Shkencëtarët që po eksplorojnë luginën e largët Siang të Indisë kanë rizbuluar krimbin prej kadifeje Himalaje ( Typhloperipatus williamsoni ), një specie që mendohet të jetë zhdukur prej më shumë se 100 vjetësh. Pamja e fundit e regjistruar ishte në vitin 1913 gjatë një ekspedite britanike. Kohët e fundit, studiuesit vunë re dy ekzemplarë pranë të njëjtit vend, duke konfirmuar se kjo krijesë e pakapshme ka mbijetuar pavarësisht një shekulli mungese nga të dhënat shkencore. Ky zbulim nxjerr në pah qëndrueshmërinë e specieve të lashta dhe thekson rëndësinë e eksplorimit dhe ruajtjes së vazhdueshme të habitateve të brishta. Një studim i detajuar i botuar në Journal of Natural History ofron njohuri të reja mbi morfologjinë e specieve dhe habitatin e tyre në Himalajet Lindore.
Krimbat prej kadifeje i përkasin njërit prej grupeve më të vjetra të kafshëve tokësore, me origjinë që daton rreth 500 milionë vjet më parë, duke i bërë ata dy herë më të vjetër se dinosaurët. Trupat e tyre kanë mbetur kryesisht të pandryshuar gjatë kësaj periudhe të gjatë kohore, duke u fituar atyre nofkën “fosile të gjalla”. Speciet Typhloperipatus williamsoni i ngjajnë një vemjeje dhe kërmilli të kombinuar, me lëkurë të butë, prej kadifeje dhe këmbë të shumëfishta. Mbijetesa e tyre në Himalajet Lindore ofron një pasqyrë të historisë evolucionare të jetës në Tokë dhe nënvizon rëndësinë e mbrojtjes së këtyre linjave të lashta.
Krimbi prej kadifeje i Himalajeve mungonte në literaturën shkencore për më shumë se një shekull, duke bërë që shumë njerëz të supozonin se ishte zhdukur. Rizbulimi i tij në Luginën Siang – një pikë e nxehtë e biodiversitetit me ekosisteme komplekse pyjore – sugjeron që habitatet e largëta dhe të paprekura mund të strehojnë specie që më parë mendoheshin të zhdukura. Mbrojtja e këtyre mjediseve është thelbësore për ruajtjen e biodiversitetit të Tokës, veçanërisht në zonat e ndjeshme ndaj ndryshimeve klimatike dhe ndikimit njerëzor.
Rishfaqja e krimbit kadife të Himalajeve ka pasoja të rëndësishme për biologjinë e ruajtjes. Këto krijesa luajnë një rol jetësor si grabitqarë të jovertebrorëve të vegjël, duke ndihmuar në ruajtjen e ekuilibrit ekologjik në tokë dhe në komunitetet e mbeturinave të gjetheve. Humbja e specieve të tilla mund të destabilizojë ekosistemet, duke prekur një gamë të gjerë organizmash të tjerë.
Ky zbulim inkurajon përpjekje të ripërtërira për të ruajtur habitatet e largëta dhe për të kryer vlerësime gjithëpërfshirëse të biodiversitetit. Ndërsa aktiviteti njerëzor dhe ndryshimet klimatike përshpejtojnë humbjen e specieve në të gjithë botën, gjetja e një mbijetese të tillë nënvizon nevojën për bashkëpunim global për të mbrojtur ekosistemet e brishta. Mbrojtja e pikave të nxehta të biodiversitetit si Himalajet Lindore do të mbështesë shëndetin dhe qëndrueshmërinë e të gjithë rrjeteve ekologjike.
Mbijetesa e Typhloperipatus williamsoni gjatë ngjarjeve të shumta të zhdukjes masive gjatë qindra miliona viteve tregon qëndrueshmërinë e natyrës. Pavarësisht ndryshimeve dramatike mjedisore, kjo specie ka mbijetuar dhe është përshtatur. Rizbulimi i saj frymëzon shpresë mes krizave të vazhdueshme të biodiversitetit dhe shërben si një kujtesë se jeta shpesh vazhdon në vende të papritura.
Megjithatë, specia mbetet e cenueshme. Mbrojtja e habitatit të saj dhe monitorimi i popullatave janë thelbësore për të parandaluar rënien e mëtejshme. Historia e krimbit kadife të Himalajeve thekson rëndësinë e kërkimit shkencor, politikave të ruajtjes dhe angazhimit të komunitetit për të ruajtur trashëgiminë e lashtë biologjike të Tokës.
