Në maj të vitit 1910, Londra u bë skena e një ngjarjeje të rrallë historike: në varrimin e Mbretit Eduard VII të Mbretërisë së Bashkuar u mblodhën nëntë monarkë europianë, në një demonstrim madhështor uniteti mbretëror që shumë shpejt do të kthehej në kujtim.
Kjo fotografi e jashtëzakonshme, që i përjetëson krah për krah sovranët e kontinentit, u kthye në simbolin e fundit të një epoke të artë që po perëndonte.
Në imazh shfaqen figura madhore të kohës si Mbreti George V i Britanisë, Kajzeri Wilhelm II i Gjermanisë dhe Car Nikolla II i Rusisë — të tre kushërinj të parë, të lidhur përmes linjës mbretërore të mbretëreshës Viktoria. Me ta ishin edhe monarkë nga Norvegjia, Spanja, Danimarka, Bullgaria dhe Greqia, duke përfaqësuar elitën sunduese të Europës së kohës, të lidhur jo vetëm nga gjaku, por edhe nga një sistem dinastik që për dekada kishte ndikuar politikën kontinentale.
Megjithatë, pas pamjeve të bashkimit familjar fshiheshin tensione të thella politike. Ambiciet imperialiste, garat ushtarake dhe aleancat e fshehta po përgatitnin terrenin për një përplasje të madhe. Vetëm katër vjet më vonë, këta mbretër do të gjendeshin në krahë të kundërt të frontit të Luftës së Parë Botërore.
Deri në përfundim të luftës, shumë nga këto dinasti kishin rënë: Perandoria Gjermane, ajo Ruse dhe ajo Austro-Hungareze u shembën. Fotografia e vitit 1910 mbeti kështu një dëshmi prekëse e një bote që po zhytej në errësirën e shekullit të ri.
