Jack the Ripper mbetet një nga enigmat më të mëdha në historinë e krimit, një vrasës serik, aktet brutale të të cilit tronditën Londrën.
Vrasjet në lagjen e varfër Whitechapel në vitin 1888 nuk janë vetëm një histori dhune, por edhe problemesh sociale, histerie mediatike dhe teorish të pafundme që janë zhvilluar gjatë shekujve, transmeton KosovaPress.
Kjo histori fillon me zbulimin e trupit të parë dhe vazhdon përmes polemikave që ende ushqejnë imagjinatën e hetuesve sot.
Ishte një natë e errët më 31 gusht 1888. Në rrugicën Buck’s Row, e njohur tani si rruga Durward në Whitechapel, një punëtor i quajtur Charles Cross u nis për në punë rreth orës 3:30 të mëngjesit. Në errësirë, ai vuri re diçka që dukej si një grumbull rrobash të vjetra të mbështetura në mur. Ndërsa u afrua, e kuptoi se ishte trupi i një gruaje.
Ishte Mary Ann Nichols, e njohur edhe si Polly, një 43-vjeçare që jetonte në periferi të shoqërisë, e rrënuar nga alkoolizmi dhe një jetë e paqëndrueshme. Trupi i saj ishte gjymtuar tmerrësisht, por nuk kishte shenja të një lufte, duke sugjeruar se sulmi kishte qenë i shpejtë dhe i papritur. Mjeku konfirmoi se vdekja kishte ndodhur pak para zbulimit, ndoshta nga humbja e gjakut.
Ky ishte fillimi i një serie vrasjesh që së shpejti do të emëroheshin sipas vrasësit misterioz, dhe Polly Nichols konsiderohet viktima e parë kanonike e Jack the Ripper. Në atë kohë, Whitechapel ishte plot me varfëri, prostitucion dhe krim, duke i lejuar vrasësit të vepronte i pazbuluar në hijet e qytetit.
Pesë viktimat – Polly Nichols, Annie Chapman, Elizabeth Stride, Catherine Eddowes dhe Mary Jane Kelly – u vranë gjatë një periudhe prej vetëm disa muajsh, dhe çdo vrasje ishte gjithnjë e më brutale.
Numri i viktimave është një çështje e diskutueshme – disa besojnë se kishte më shumë se pesë, ndoshta deri në njëmbëdhjetë, por policia i ka lidhur zyrtarisht vetëm pesë. Edhe më shumë polemika rrethojnë letrat që dyshohet se iu dërguan policisë dhe gazetave – siç është letra e famshme “Shef i dashur” në shtator 1888, në të cilën vrasësi fillimisht e nënshkroi veten si Jack the Ripper ose letra “Nga Ferri” që dyshohet se përmbante gjysmën e veshkës së një viktime.
Shumë ekspertë tani besojnë se shumica e këtyre letrave ishin të falsifikuara. Është gjithashtu interesante se si rasti pasqyroi problemet sociale të kohës: varfërinë, shfrytëzimin e grave dhe jo efikasitetin e policisë, e cila nuk kishte metoda moderne mjeko-ligjore.
Gjatë viteve, më shumë se njëqind njerëz janë supozuar si Jack the Ripper i mundshëm, dhe secila teori sjell historinë dhe provat e veta, por asnjëra prej tyre nuk është vërtetuar.
Policia dyshonte në Montague John Druitt, një avokat i ri që kreu vetëvrasje menjëherë pas vrasjes së fundit, dhe rasti i të cilit është i lidhur me faktin se vrasjet ndaluan pas vdekjes së tij.
Një tjetër i dyshuar i hershëm ishte Aaron Kosminski, një berber polak që vuante nga probleme mendore dhe u identifikua nga dëshmitarët, dhe testet e fundit të ADN-së e kanë rikthyer atë në fokus. Michael Ostrog, një kriminel dhe mashtrues rus, ishte gjithashtu në listë, megjithëse më vonë u zbulua se ai ishte në burg gjatë disa prej vrasjeve.
Në kohët moderne, James Maybrick, një tregtar i pasur pambuku, u bë i famshëm pas zbulimit të një ditari që supozohej se rrëfente vrasjet, dhe Carl Feigenbaum, një marinar gjerman, u padit për krime të ngjashme në Amerikë.
Kohët e fundit, kanë dalë teori rreth Francis Craig, burrit të njërës prej viktimave, i cili dyshohet se ishte xheloz.
Edhe pse çështja Jack the Ripper u mbyll zyrtarisht më shumë se një shekull më parë, teknologjia moderne si analiza e ADN-së ka çuar në pretendime të reja: për shembull, në vitin 2014, një hetues pretendoi se kishte identifikuar Aaron Kosminskin bazuar në ADN-në nga shalli i një viktime, dhe studimet e fundit në vitin 2025 kanë riafirmuar përfundime të ngjashme, megjithëse këto janë të diskutueshme dhe nuk janë pranuar zyrtarisht.
