Një cenueshmëri tashmë me përmasa kontinentale në mburojë po rritet, sipas Agjencisë Evropiane të Hapësirës (ESA), e cila tha në një raport të kohëve të fundit se një rajon “i dobët” mbi Oqeanin Atlantik është zgjeruar midis viteve 2014 dhe 2025.
E njohur si Anomalia e Atlantikut Jugor, kjo pjesë e dobët e fushës u dokumentua për herë të parë në vitet 1950 dhe “është me interes të veçantë për sigurinë hapësinore”, tha ESA.
“Satelitët që kalojnë mbi rajon përballen me doza më të larta të rrezatimit hyrës”, sipas ESA-s, duke paralajmëruar se teknologjia që kalon përmes anomalisë përballet me “dëmtime të pajisjeve kritike”.
I botuar në revistën Physics of the Earth and Planetary Interiors, përditësimi i ekipit të ESA-s tregoi se jo vetëm që Anomalia e Atlantikut Jugor është zgjeruar vazhdimisht që nga viti 2014, por një rajon në jugperëndim të Afrikës gjithashtu “ka përjetuar një dobësim edhe më të shpejtë” gjatë pesë viteve të fundit.
Në të njëjtën kohë, ka dy zona mbi Hemisferën Veriore – njëra mbi Kanada dhe tjetra mbi rajonin e gjerë rus të Siberisë – ku fusha magnetike është më e fortë se gjetkë.
Seksioni siberian është rritur me një sipërfaqe ekuivalente me Groenlandën, tha ESA, ndërsa mbi Kanada, segmenti më i fortë i fushës magnetike është tkurrur me një sipërfaqe rreth madhësisë së Indisë.
“Ky ndryshim, i cili është shkaktuar nga procese komplekse që ndodhin në bërthamën turbulente të Tokës, shoqërohet me polin magnetik verior që lëviz drejt Siberisë në vitet e fundit”, tha ESA për luhatjet në fushën magnetike, e cila në përgjithësi është rreth 10% më e dobët se sa ishte në shekullin e 19-të.
Një pasojë e mundshme e një fushe magnetike në dobësim mund të jetë një zhvendosje e poleve, me Polin e Veriut dhe të Jugut që lëvizin me shpejtësi mijëra kilometra – ose ndoshta edhe përmbysen menjëherë në një të ashtuquajtur përmbysje gjeomagnetike që mund të shkaktojë një kataklizëm global të “ngjarjes së zhdukjes”.
Poli magnetik i Veriut ka lëvizur për disa dekada nga Arktiku kanadez drejt Rusisë me një shpejtësi nga rreth 10 kilometra në vit deri në 40, tregojnë të dhënat nga agjencitë hapësinore, përfshirë ESA-n.
