Më 1 nëntor 1503, kardinalët e Romës zgjodhën Giuliano della Rovere papë – njeriun që do të mbetej në histori si Papa Julius II.
Zgjedhja ishte tepër e shpejtë, konklava zgjati më pak se dhjetë orë, duke e bërë atë më të shkurtrën në historinë e Kishës Katolike.
Vendimi u mor unanimisht, pothuajse pa debat, gjë që tregon sa i fuqishëm dhe me ndikim ishte Julius II brenda Kishës atë kohë, transmeton KosovaPress.
Giuliano della Rovere ishte i njohur për armiqësinë e tij të hapur ndaj familjes Borgia, veçanërisht Papa Aleksandrit VI, sundimi i korruptuar i të cilit kishte dëmtuar reputacionin e Papatit.
Pas vdekjes së pasardhësit të Aleksandrit, Pius III jetëshkurtër, kardinalët ishin të vendosur të zgjidhnin një papë që do t’i rikthente autoritetin moral Kishës.
Della Rovere ishte një zgjedhje logjike – energjik, i aftë politikisht dhe i fuqishëm ushtarakisht. Zgjedhja e tij në vitin 1503 shënoi fillimin e njërit prej pontifikateve më dinamike të Rilindjes.
Juliusi II njihej si “papë luftëtar” pasi ai personalisht udhëhoqi ushtritë në betejë, i vendosur për të ribashkuar dhe forcuar Shtetet Papate.
Në të njëjtën kohë, ai ishte një mbrojtës i madh i arteve. Ai ishte ai që i porositi Michelangelos të pikturonte tavanin e Kapelës Sistine dhe afresket e Rafaelit në Vatikan, të cilat lanë një gjurmë të qëndrueshme në historinë kulturore të botës.
Juliusi II mbahet mend si papa që rivendosi prestigjin e Kishës, por edhe si njeriu që e transformoi atë në një forcë politike.
Aftësia e tij për të kombinuar vendosmërinë ushtarake, aftësitë politike dhe vizionin artistik e bëri atë një nga figurat më të rëndësishme në Vatikanin e Rilindjes.
Ai vdiq në vitin 1513, duke lënë pas një Kishë më të fortë, por edhe më laike se kurrë më parë.
