Astronomët kanë vërejtur shpërthimin më të madh dhe më të largët të vëzhguar ndonjëherë nga një vrimë e zezë supermasive.
I quajtur “Supermeni”, shpërthimi filloi 10 miliardë vit drite nga Toka, dhe në kulmin e tij, drita e emetuar shkëlqeu me shkëlqimin e 10 trilionë diejve, raporton KosovaPress.
Burimi i shpërthimit është një bërthamë aktive galaktike, një rajon i ndritshëm dhe kompakt në qendër të një galaktike, dhe fuqizohet nga një vrimë e zezë supermasive që ushqehet në mënyrë aktive me material.
Gazi dhe pluhuri bien në një disk rrotullues rreth vrimës së zezë, dhe ndërsa mbeturinat rrotullohen më shpejt, ato mbinxehen, duke lëshuar rrezatim intensiv.
Hulumtuesi arritën në përfundimin se ka të ngjarë që vrima e zezë të ketë gëlltitur një yll masiv që ishte i destinuar të përfundonte jetën e tij duke shpërthyer.
Supermeni u zbulua për herë të parë nga Catalina Real-Time Transient Survey dhe Zwicky Transient Facility në Observatorin Palomar në Kaliforninë Jugore në nëntor 2018.
Në fillim, objekti dukej i ndritshëm dhe astronomët menduan se bëhej fjalë për një vrimë të zezë supermasive që lëshon rryma energjike në të gjithë kozmosin.
Pesë vjet më vonë, ekipi bëri vëzhgime pasuese me teleskopë të tjerë si Observatori W. M. Keck në Havai, të cilat zbuluan se burimi i dritës ishte më i ndritshëm sesa mendohej.
“Ky është ylli më masiv i parë ndonjëherë i copëtuar nga një vrimë e zezë supermasive”, tha bashkautori i studimit K.E. Saavik Ford, profesor në Kolegjin Komunitar Manhattan dhe bashkëpunëtor kërkimor në departamentin e astrofizikës pranë Muzeut amerikan të Historisë Natyrore në Nju Jork.
Shpërthimi ndodhi 10 miliardë vit drite larg, por dritës i janë dashur 10 miliardë vjet për të arritur në Tokë. Një vit dritë është distanca që drita përshkon në një vit, e cila është 9.46 trilionë kilometra.
Shpërthime të tilla si kjo zbulojnë praninë e yjeve tepër të mëdhenj pranë zemrave të galaktikave dhe hedhin dritë mbi vetë strukturën e galaktikave.
