Gazetari shqiptar që jeton e punon në Paris, Genc Burimi i ftuar në një emision televiziv ka komentuar debatin e sotëm të Edi Ramës me gjyqtarët. Me dy postime ditën e sotme, Rama u ka përmendur gjyqtarëve pagat, duke u bërë presion se, nëse dalin kundër padisë së tij ku kërkon heqjen e pezullimit nga detyra të Belinda Ballukut, do të ju prekë pagat.
Burimi duke analizuar këtë situatë e ka cilësuar si një ‘debat legenash’, duke theksuar ironinë dhe paradoksin e një kryeministri që për dekada pretendon se ka vendosur drejtësi, ndërkohë që përpiqet ta manipulojë atë për interesa të përkohshme.
Burimi argumenton se reagimi i Ramës ka dy qëllime kryesore: shmangien e vëmendjes nga presioni real në dosjen Balluku dhe ushtrimin e presionit të drejtpërdrejtë mbi gjyqësorin, duke përdorur një temë populiste që lidhet me pagat e gjyqtarëve.
‘Duhet nënvizuar ironia e situatës. Ky personazh, pra kryeministri i Shqipërisë, që mburresh se ishte i pari i vetmi që pas 100 vitesh instaloi një drejtësi të vërtetë në Shqipëri.
Nuk i deshën as 10 vjet për t’i vënë shkelmin drejtësisë që ai pretendon se e vendosi vetë. Po kjo vjen për të qeshur në radhë të parë njëherë, domethënë. Pra, Edi Rama shikon që drejtësia nuk është se e vure ti. Drejtësia është një sistem gjithmonë i ndryshimeve sipër. Nuk priti 100 vjet, ky vend nuk ka patur 100 vjet padrejtësi. Është, ky vetë, ky Ramë sot po thotë që kjo drejtësi sot nuk e bën më punën.
Për ne, sa herë që ndryshojmë neve është gjithmonë viti zero. Domethënë këtë një drejtësi kur e bën, është një që e bën për dhe për 100 vjet të tjera. Ky dhe as 10 vjet nuk priti.
Po ky bën një debat legenash, më falni për shprehjen. Se, se i përmend drejtësisë rrogat që po marrin. Pse e nxjerr tani këtë gjë ky? Pse, pse s’e tha më përpara ky? Pse e nxori këtë fishek nga gjerdani, në momentin kur këta po i thonin që po na bën presion në dosjen Balluku? Pse ky tani nxjerr dosjen e rrogave? Që është dosje më vete. Pse jo?
Për një gjë, pikërisht, pikërisht, për dy gjëra. E para, për të hequr vëmendjen nga presioni real në dosjen Balluku dhe do të hyj pastaj në detaje. Po. E para kjo, pra dhe njëherë krijon, krijon thjesht, si puna me Salianjin. Domethënë gjithë, unë kam një javë në Shqipëri që gjithë mediat që merren me vetëm, më fal s’po jap emra emisione, dhe dje në mëngjes pranova një emision në mëngjes, të djeshëm, dhe prapë për Salianin. Po boll më thashë se na. S’ka këtë temë, s’ka këtë dosje Balluku, s’ka këtë vend dosjen e qendrave të emigrantëve që hapen në momentin që bëhet voton ligjin që do transferohen jashtë BE-së, emigrantët në këta 20 qendra. S’ka vend ky, s’ka ky vend tema përse ajo që po të fal ty gjobat, amnisti fiskale prapë për ndërmarrjet, s’i jep emrat e firmave kush përfitojnë. Këto, këto, me Salianin më pyesnin mua të 30-ën. Pra dhe njëherë, pra kjo është tema e parë dhe njëherë, sa më shumë të shmanget vëmendja nga gjërat kryesore. Një. Dhe gjëja e dytë që bën ky, është presioni i radhës që i bën ky drejtësisë. I thotë ju e shikoni se rrogat, ja kush jua vendos. E tha dhe ai, ekzekutivi dhe parlamenti. Dhe ka të drejtë. Domethënë, po doni të jeni të bindur, jua rris. Po s’doni, ju marr erzin në opinionin publik me një temë shumë populiste, se kuptohet që krijon shokim kur krijon shokim. Dhe kjo është vërtet diçka shumë shumë e ulët nga ana morale, shumë e ulët. Tani, në dosjen Balluku, unë kam përshtypjen që se unë bëj një ekuivalencë me dosjen e Ballukut ukrainas. Se dhe në Ukrainë e njëjta gjë ndodhi. Pra Ballukja ukrainase, ministre e energjetikës, dhe ajo e akuzuar për abuzime me tendera në fushën e energjisë që kalonin 50 milionë dollarë. Me këtë, me 1 milion dollarë, më fal. Me atë të lidhur bashkë edhe ish-ministri i drejtësisë, ishte i lidhur bashkë në këtë dosje edhe shefi i kabinetit të Zelenskyt.
Po ta ndiqni, europianët, se dëgjojmë sot amerikanët që thonë që europianët nuk lëvizin. I dinë këto gjëra por nuk lëvizin. E shikoni prapë deklaratat që i bën sot edhe Uashingtoni. Kam përshtypjen se në dosjen, në dosjen Zelensky, qe një presion i madh i Uashingtonit që europianët thoshin hajde mos ta falim, ta detyronin Zelenskyn të dorëhiqte.
Nuk vazhdonim dot kështu. Dhe ky presion ka ardhur dhe në Shqipëri për dosjen Balluku. Siç erdhi për asaj kohe, nëse kujtohet, për dosjen Tahiri nga italianët dhe gjermanët. Se Tahiri s’do ishte.
Dhe bile sot po bëj një parantezë sepse pyeti Genc Gjokutajn kush është kjo gjykatë e, kush gjykata, kjo, shoqata e gjyqtarëve. Është, kryesohet nga ai që dënoi Tahirajn. Kryesohet nga Engert Pëllumbi. Pra është i pari gjykatë në Shqipëri që dënoi një ministër. Pra i ka ardhur një presion nga jashtë, nga perëndimorët të themi, për mendimin tim nga amerikanët, që u shënjua në këtë rast edhe nga BE-ja, sepse s’mund t’i thuash ti Zelenskyt hiqe dhe këtij t’i thuash mbaje. E pamundur, s’mund të shënjojë një gjë. Dhe këtu s’jam dakord me Genc Gjokutajn. Kam përshtypjen se këtu ka një presion po aq të madh nga vetë Balluku që mos ta heqë. Nga Balluku’, tha ndër të tjera gazetari Genc Burimi.
