Një rishqyrtim i kujdesshëm i të dhënave të mbledhura më shumë se një dekadë më parë nga misioni Cassini, i operuar bashkërisht nga NASA, Agjencia Hapësinore Evropiane dhe Agjencia Hapësinore Italiane, tregon se Titani, hëna më e madhe e Saturnit, ndoshta nuk ka një oqean uji të lëngshëm nën sipërfaqen e tij të akullt, siç është supozuar më parë.
Megjithatë, pjesa e brendshme mund të përbëhet kryesisht nga baltë, me xhepa të vegjël uji të shkrirë pranë bërthamës shkëmbore. Kjo është ajo që tregohet nga një studim i botuar në revistën Nature dhe i udhëhequr nga italiani Flavio Petricca i Laboratorit të Propulsionit me Avionë të NASA-s, i cili përfshinte edhe studiues të tjerë italianë nga Universiteti i Bolonjës dhe Universiteti Sapienza i Romës.
Edhe pse mund të duket e kundërta, zbulimi nuk i zvogëlon shanset për të gjetur jetë në Titan. Përkundrazi, nëse skenari i përshkruar nga hulumtimi është i saktë, lëndët ushqyese të disponueshme do të përqendroheshin në xhepa të vegjël uji në vend që të shpërndaheshin nëpër një oqean të gjerë, gjë që mund të lehtësonte rritjen e organizmave të thjeshtë. Për më tepër, temperatura do të luante gjithashtu një rol: “Analizat tona”, thotë Petricca, “tregojnë se xhepat e ujit mund të arrijnë 20 gradë “.
Të dhënat e mbledhura nga misioni Cassini ngritën dyshime për një oqean nëntokësor, pasi hëna deformohet ndjeshëm ndërsa ndjek orbitën e saj eliptike rreth Saturnit. Megjithatë, autorët e studimit shtuan vëzhgime kohore: Deformimet e Titanit ndodhin 15 orë pas kulmit të tërheqjes gravitacionale të Saturnit.
Kjo tregon se energjia e nevojshme për të ndryshuar formën e hënës është shumë më e madhe nga sa mendohej më parë, sepse brendësia e saj nuk është e lëngshme, por shumë më viskoze. “Kjo ishte ‘pështyma e provës’,” komenton Petricca, “që tregonte se brendësia e Titanit është e ndryshme nga ajo që hipotetizohej më parë.
