Nga Edison Ypi
Kandidati për Kryetar i Bashkisë së Tiranës për Partinë Demokratike nuk do jetë një çapkën shtatlartë kaçurrel, syzi, vetulltrashë, ballgjërë. E di partia si do jetë. Po e përgatit me duart e veta.
Komisioni ngritur enkas për konstruktimin e kandidatit, vendosi që koka e tij të mos jetë prej mishi, prej kockash, apo prej delli, por vetëm prej druri.
Gropat e syve, brimat e veshëve, flegrat e hundës, rrudhat e ballit, do gdhenden në atë mënyrë që pamja e surratit të kryetarit të jetë diçka mes feçkës së derrit, veshëve të dhelprës, turirit të majmunit. Kjo, për t’i dhënë mundësi kryetarit të supozuar të përdori njërën apo tjetrën çehere sipas rastit, sidomos kur ta shtyjnë ose pështyjnë, të mos skuqet as zverdhet, të mos i bëjë asnjë përshtypje.
Truri i kandidatit do punojë me bateri korenti i të cilave do sillet nga Hidrocentrali Drita e Partisë.
Bateritë si ato që ushqenim kanoçet televizive, do i futen brenda kokës në një zgavër me kapak rrëzë veshit, prapa qafës.
Ndërtimi dhe montimi i kafazit të gjoksit do u besohet kokboshave të Rrugicës së Shpresës. Ata do sjellin nga Kombinati Çeliku i Partisë shufrat dhe bulonat e duhur për kompozimin e kraharorit të hekurt të kryetarit, aq solid sa edhe ta hedhësh nga Shkalla e Tujanit të mos i thyhet asnjë brinjë.
Trushpëlarët e Foltoreve do e bëjnë natën ditë mbi skicat e relievit të buzëve sa më të trasha, skalitjes së dhëmbëve sa më të mëdhenj dhe sa më të bardhë, dhe natyrisht gjuhës si vaporr me anë të cilëve, për tu ushqyer sa më shëndetshëm, kandidati në fjalë do mund të shqyej ç’ti zënë dhëmbët. Nga tavat dhe mishrat e pjekur, deri te gomat e makinave.
Çunat e oficerave të Sigurimit do mbikqyrin punën për zgjedhjen e variantit më të përshtatshëm të gojës si kuti rezonuese sa një daulle ose violinçel. Përmasat dhe gjeometria e posaçme do bëjnë të mundur funksionimin e asaj goje si altoparlant. Aq i fuqishëm, sa rrenat që do shqiptojë kandidati para kamerave dhe turmave, do futen në veshët e mitingashëve si plumba që plasin brenda kokës së tyre duke ua hedhur në erë pjesën e mbetur të trurit nga betejat fitimtare të hajdutllëkut demokratik.
Një tjetri komision me katër ose pesë hajdutë nga më të thekurit që edhe kanë vila dhe biznese abuzive edhe bëjnë si fukarenj, do u besohet operacioni më delikat. Ngritja te Shkolla e Qenve ose në Paskuqan e një impianti selektuas i zajeve që sjell Lumi i Tiranës nga Mali me Gropa, me qëllimin që, ndër gurët e rrokullisur të zgjidhet 1 zall i vetëm sa grushti, ai më i ftohti, më i pashpirti, më i pamëshirshmi, që do i vendoset në vend të zemrës kandidatit të ardhshëm. Nëse zalli i ftohtë dhe i lëmuar nuk rezulton zgjidhja e duhur, zemra e kandidatit mund të jetë edhe një copë baltë Myzeqeje, bajgë lope, apo kakë kalamani. Për ta vendosur, të hidhet në short cila lloj zemre i përshtatet më tepër kandidatit: zemërgur, zemërbaltë, zemërbajgë, apo zemërkakë.
Që kandidati për kryetar të mos lodhet kurrë, gjymtyrët, këmbët, duart, artikulacionet, kyçet, muskujt, do realizohen nga hekurishta, kavo, llamarina, boshte, gryka artilerie, që do merren nga magazinat e skrapit anekënd Shqipërisë.
Kolektivi punonjës i Uzinës së Traktorave, atyre që me forcat e veta dhe me pjesë kineze arritën të kompozojnë 1 traktor, i cili, pasi udhëtoi gjithsej 40 metra ditën e inaugurimit, u pështoll i tëri me shtëllunga tymi, do japi kontributin e vet duke projektuar dhe ndërtuar një palë patina me rrota që Kryetari i ardhshëm i hapsave të kashtës kurrë të mos eci, por vetëm të rrëshqasi.
Problemi i organeve të riprodhimit të kandidatit fitimtar hipotetik është pak i vështirë, por jo i pamundur.
Për shumëzimin e rracës së hajnave dhe rrenacakëve, ato sferiket e mender kryetarit të cilat dashit i lëkunden por nuk i bien, do mbushen me një eksploziv që shpërthen dhe ngjizet vetëm brenda mitrave të budallenjve.
Vetë organi riprodhues do jetë pakashumë si një predhë kryepërpjetë topi kundërajror 32 milimetra me barut, gëzhojë, kapsollë, dylbi, ADZKA, stacion radiolokativ.
Stërvitja për qitje drejt mitrave të armikut për ta mbarsur me hajvanllëk ekstrem, do bëhet në Pish Poro në përputhje të plotë me përvojat e pasura ruso kineze që nostalgjikët trushkukur i përsërisin pafund nëpër studio televizive.
Gëzhojat bosh mbetur nga qitjet në erë të kandidatit për kryetar do më kujtojnë kohën e ushtrisë. Kur oficerat më sillnin nga ato gëzhoja tua bëja mullinj kafeje në torno. Pastaj, kur shihja mullinjtë e kafes që më kujtonin mullinjtë e erës së Don Kishotit, kënaqesha tue u qeshë me shakatë e Zotit, i cili, pa të pyetur aspak, të lind e të vdes në vendin e shjtanbudallenjve rrenacakë dhe hajdutë ku çdo gjë e di Partia.
