Një filozof nga Universiteti i Kembrixhit paralajmëron se mund të mos arrijmë kurrë ta dimë me siguri nëse inteligjenca artificiale (IA) është e vetëdijshme. Dr. Tom McClelland thotë se aktualisht mungon prova e besueshme për të kuptuar se çfarë është vetëdija dhe, për pasojë, nuk kemi mënyrë të sigurt për ta testuar atë te makinat.
Me rritjen e debatit për “IA-në e vetëdijshme”, McClelland argumenton se qëndrimi i vetëm i arsyeshëm është agnosticizmi: thjesht nuk mund ta dimë, dhe kjo mund të mbetet e vërtetë për një kohë shumë të gjatë. Ai thekson gjithashtu se vetëdija, edhe nëse ekziston, nuk do ta bënte automatikisht IA-në moralisht të rëndësishme. Sipas tij, ajo që ka rëndësi etike është ndjeshmëria, aftësia për të përjetuar ndjenja pozitive ose negative, pra kënaqësi apo vuajtje.
“Një makinë mund të ketë perceptim dhe vetëdije pa pasur ndjenja. Vetëm kur ka përvoja të mira apo të këqija, lind problemi etik,” shpjegon ai. Për shembull, një makinë vetëdrejtuese që “sheh” rrugën nuk ngre shqetësime morale, por nëse do të kishte reagime emocionale, situata do të ishte ndryshe.
McClelland vëren se debati ndahet mes atyre që besojnë se vetëdija mund të krijohet përmes strukturave kompjuterike dhe skeptikëve që mendojnë se ajo kërkon procese biologjike. Ai argumenton se të dyja palët bëjnë “kërcime besimi” pa prova të forta.
Sipas tij, ekziston rreziku që industria e teknologjisë ta përdorë idenë e vetëdijes artificiale për marketing dhe ekzagjerim, duke shpërqendruar vëmendjen nga vuajtjet reale të qenieve të gjalla. Ai paralajmëron se lidhjet emocionale me makina që nuk janë realisht të vetëdijshme mund të jenë të dëmshme dhe të ushqyera nga retorika e tepruar teknologjike.
