Nga Lis Bukuroca
Dikur
Sa herë lexoja apo dëgjoja mendime të liga për gratë, qoftë nga dijetarë të mëdhenj e më pak, apo edhe nga njerëz “normalë”, më krijohej bindja se ata i kishin nënat, motrat ose gjyshet shtriga a të përdala; përndryshe do të kishin bërë të paktën disa përjashtime dhe nuk do t’i kishin paragjykuar të gjitha gratë.
Fundi i fundit, ata nuk i njihnin të huajat, por vetëm ato që i kishin afër vetes.
Dhe, pyetjet që ia bëja vetes sa herë dëgjoja ato mendime poshtëruese, plot urrejtje, ishin këto:
Kush i ka lindur ata?
A i kanë parë ndonjëherë dhimbjet e lindjes?
A i kanë dëgjuar në oborr të shtëpisë?
A i kanë ndier? Sa më vonë të festojnë vetë ditëlindjen! (Kjo domethënë monumenti i Davidit të Michelangelos të festojë krijimin e vet).
Kush i ka mbajtur në prehër dhe kush u ka dhënë gji me vite?
Sa ditë ata burra i kanë mbajtur në prehër fëmijët e vet?
Kush i ka edukuar?
Kush ua mësoi gjuhën atyre “kastravecëve”?
Kush është ngritur natën për t’i qetësuar, për t’i mjekuar, për t’i përkundur, për t’i ushqyer?
Kush i ka rritur?
Kush i ka larë dhe kush i ka bërë gati për jetën ata urrejtës të grave?
Si është e mundur që ata besonin se gratë, për nga natyra, ishin më pak të mençura se burrat, kur pikërisht ato gra kishin lindur burra aq të mëdhenj sa të shkruanin libra e të udhëhiqnin perandori?
Si nuk ishin së paku mirënjohës ndaj nënës dhe bashkëshortes? Së paku ndaj dy grave! Dhe muret rreth shtëpive nuk i ndërtonin të larta për t’i mbrojtur gratë nga rreziku i jashtëm, por për t’i mbyllur sa më mirë brenda dhe për t’i shkëputur sa më shumë nga bota.
Sot
Sot nuk mendoj më ashtu. Nuk ishin të rrezikshëm vetëm ata dijetarë me “postulatet” e tyre kundër grave, por dëmin më të madh e kanë shkaktuar dijetarët e famshëm në përgjithësi, që kanë shkruar libra, por kurrë, me asnjë fjali, nuk e kanë luftuar diskriminimin e nënës së tyre, motrës apo bashkëshortes.
Në fakt, ata e ndihmuan me heshtjen e tyre. Iu konvenonte, sepse keqpërdorimi dhe shfrytëzimi i grave për ta ishte sistem i rehatisë dhe proces normal i jetës. I burrërisë.
Ata shfrytëzuan, dhe vazhdojnë të shfrytëzojnë gratë e tyre: ditën ajo kujdeset për burrin si për një foshnjë, natën duhet t’i zhvishet si dashnore.
Ai turpërohet të ndihmojë në shtëpi nënën e fëmijëve të vet, por jashtë do t’ia merrte thesin në shpinë një gruaje të huaj. Sepse ia kanë mësuar dyfytyrësinë si moral. E beson.
Ata njerëz janë kultivuesit më të mëdhenj të paragjykimeve dhe diskriminimit të grave. Sepse mosluftimi i së ligës, i së padrejtës dhe i diskriminimit të anëtarëve të familjes, do të thotë fisnikërim i saj.
Nuk mund të ndërtohet kurrë një shtet i drejtë, kur padrejtësia lejohet dhe mësohet në familje.
Ndërtimi i shtetit ligjor nis në shtëpi, jo në Kuvend.
Sepse kur nuk luftohet padrejtësia brenda, ajo bëhet normalitet i jetës jashtë.
Patriarkalizmi mësoi djemtë dje, dhe i mëson edhe sot: të duhen burrat dhe të paragjykojnë gratë. Burrat e edukuar në këtë mendësi toksike vrasin ose rrahin gratë e tyre, dhe më pas, arsyetohen e rehabilitohen në televizion. Maskarenjtë.
