Dragan Stojkoviq (Piksi) u prit në Tiranë para ndeshjes mes Shqipërisë dhe Serbisë (e shtunë, ora 20:45).
Një numër i madh gazetarësh vendas e pritën në konferencën për shtyp, ndërsa trajneri i përfaqësueses sonë iu përgjigj me respekt, madje foli në gjuhën shqipe dhe iu uroi festën e Bajramit të pranishmëve.
Mes gjithë asaj turme, u veçua një njeri nga kohët e ish Jugosllavisë, nga koha kur Stojkoviq kishte shërbyer në ushtri, në Prishtinë.
Kanë kaluar plot 41 vite që atëherë dhe fati bëri që të takohej sërish me Pleurat Himaduna, përkthyesin e konferencës për shtyp të “Piksi”, një ditë para ndeshjes që do të luhet në “Air Albania”.
Përpara se të ulej përballë gazetarëve, “Piksi” u përqafua përzemërsisht me Pleuratin, i befasuar që përkrah tij gjendej pikërisht njeriu me të cilin kishte kryer ushtrinë katër dekada më parë. Kjo u bë edhe arsyeja për të sjellë këtë rrëfim të veçantë për shqiptarët.
Në vitin 1984, Stojkoviq kishte shkuar në Prishtinë si futbollist, sapo kishte fituar medaljen e bronztë olimpike në Lojërat e Los Angelos, ndërsa Himaduna punonte si producent televiziv në “TV Prishtina”.
Siç tregon ai, trajneri aktual i Serbisë ishte shumë i dashur në Prishtinë, madje kishte disa privilegje nga komandantët e rreptë të kohës.
“U përshëndetëm ngrohtësisht. ‘Piksi’ ishte në ushtri në Prishtinë bashkë me këngëtarin Alen Sllavica.
Rrinim shpesh bashkë. Kalonim kohë cilësore me të dhe me prindërit e ‘Piksi’. Ishte krejt logjike që, pas kaq vitesh, të përqafoheshim sërish me dashamirësi”, – e nisi rrëfimin Pleurati.
“E kujtoj gjithçka, kështu është jeta. Erdhi atëherë si i ri dhe shumë i sjellshëm, prindërit e tij gjithashtu njerëz të mirë. Nuk ishte i habitur që mori thirrje për në ushtri, ashtu ishte koha, ishte normale. Në Prishtinë kishte mbështetje nga eprorët dhe njerëzit që drejtonin gjithçka, prandaj edhe u vendos të qëndronte atje.
Qëndruam bashkë për një vit. Rrinim shpesh bashkë, sa herë që na e lejonin angazhimet. Mund të ecte lirshëm nëpër Prishtinë, jo shumë, se kishte disiplinë, por ishte shumë i edukuar.
Në Shqipëri dinë kaq shumë për sportin tonë sa jam habitur; për futbollin, basketbollin, tenisin e sporte të tjera. Është shumë interesante sa të informuar janë.
Nuk dihet ende si është puna me biletat. Të gjithë ankohen për bileta. Atmosfera është fantastike”.
