Në Londrën e shekullit të 19-të, kur burrat vishnin frakë dhe gratë fshihnin emocionet nën kapele të mëdha, një djalë irlandez me fjalë të mprehta si brisk dhe me shije të shtrenjta për jetën, i tronditi të gjitha rregullat.
Oscar Wilde, i lindur më 1854 në Dublin, ishte më shumë se një shkrimtar. Ai ishte një ngjarje. Një provokim me ecje aristokratike dhe mendje prej atentatori shoqëror. Fjalitë e tij mbeteshin në ajër si aroma e parfumit të grave që përshkruante të ëmbla në sipërfaqe, helmuese në brendësi. I shkolluar në Oksford, ku shkëlqeu në letërsi dhe u bë një figurë kulturore, Wilde u bë i famshëm për inteligjencën e tij dhe për teatrin që krijoi rreth vetes. Ai nuk jetonte thjesht si artist; ai ishte vetë arti. Fustanet e syshqisur, bastunët, flokët e gjatë, përgjigjet brilante e bënin një “divë” shumë përpara kohës së tij. Por pas lavdisë, fshihej një jetë me shumë skandale.
Romani i tij i vetëm, “Portreti i Dorian Gray”, tronditi moralin viktorian për mënyrën si trajtonte sensualitetin, bukurinë dhe rënien morale. Por më shumë se libri, ajo që tronditi Britaninë ishte vetë Wilde. Ai u dashurua me një djalosh të bukur dhe të pasur Lord Alfred Douglas. Dashuria e tyre ishte e zjarrtë, e pabarabartë dhe fatkeqe. Në një shoqëri ku homoseksualiteti ishte krim, kjo lidhje nuk mund të mbetej fshehtë. Kur babai i Alfredit e akuzoi publikisht Wilde për marrëdhënie homoseksuale, shkrimtari e paditi për shpifje. E çuditshme për një mendje kaq e hollë, sepse kjo ishte vetëvrasje. Në gjyqin pasues, Wilde u gjykua për “çrregullime të mëdha morale” dhe u dënua me dy vjet punë të detyruar.
Nga bisedat brilante në sallonet më të rafinuara të Londrës, Oscar Wilde përfundoi në qelitë e errëta të Readingut. Nga perla në gur. Trupi iu thye, por stili mbeti: edhe në burg, shkruante, lexonte dhe endte mendimet e tij në letra për Alfredin. Pas lirim it, ai u arratis në Francë, i dërrmuar, pa para dhe me reputacion të shkatërruar. Shumë miq e braktisën. Në Paris jetoi si i huaj, i veshur me kujtime dhe mëkate, derisa vdiq në vitin 1900, në moshën 46-vjeçare. Fjalët e tij të fundit? “Po vdes mbi një tapet të tmerrshëm.
Njëri nga ne duhet të iki.” Sot, Oscar Wilde është kthyer në ikonë. Jo vetëm për letrat e tij si “Rëndësia e të qenit serioz” apo aforizmat që qarkullojnë si meme elegante, por për mënyrën si e jetoi veten pa frikë, edhe kur çmimi ishte i lartë. Ironikisht, sot Londra e ka një statujë për të. Madje dhe një bar me emrin e tij. Ashtu siç tha dikur: “Jeta është shumë e rëndësishme për t’u marrë seriozisht.” Ai nuk e mori kurrë. Por e jetoi me guxim dhe i la botës fjalët më të mprehta që nuk plaken kurrë.
