Kur John Adams u zhvendos në Shtëpinë e Bardhë më 1 nëntor 1800, Uashingtoni ishte ende një qytet i pazhvilluar.
Edhe pse ndërtesa ishte ende e papërfunduar, Adams u bë banori i saj i parë, duke filluar një traditë që ka zgjatur më shumë se dy shekuj.
Shtëpia e Bardhë, e njohur atëherë si “Pallati i Presidentit”, filloi në vitin 1792 sipas një projekti nga arkitekti irlandez James Hoban. U zgjodh një ndërtesë klasike, simetrike në stilin gjeorgjian dhe gur-themeli u vendos nga presidenti George Washington. Por Washington nuk pati kurrë mundësi të jetonte aty – vdiq në vitin 1799, një vit para se të përfundonte ndërtimi.
Kur Adams dhe gruaja e tij Abigail u zhvendosën, shumë dhoma ishin ende të pa mobiluara dhe pa perde. Oxhaqet shpesh mbushnin dyshemenë me tym. Abigail përshkroi në letrat drejtuar miqve se si thante rrobat në Dhomën e madhe Lindore, pasi ishte e vetmja dhomë me hapësirë dhe ngrohtësi të mjaftueshme.
Pavarësisht shqetësimeve, familja Adams ndjeu një ndjenjë të fortë krenarie – Shtëpia e Bardhë ishte një simbol i republikës së re, provë se SHBA kishte ndërtuar një qendër të përhershme politike.
Adams kaloi vetëm disa muaj në Shtëpinë e Bardhë, pasi humbjet zgjedhjet në mars 1801 dhe ia dorëzoi pushtetin Thomas Jefferson.
Para se të largohej, Adams ofroi një lutje që e shkroi në murin e një dhome dhe më vonë e gdhendi në oxhakun në atë që tani është Dhoma e Burrit të Shtetit: “Lutem që vetëm njerëz të ndershëm dhe të mençur të sundojnë nën këtë çati”, raporton KosovaPress.
Kjo fjali u bë emblemë e vizionit të Adams për demokracinë amerikane. Edhe pse modeste dhe e shkurtër, mandati i tij në Shtëpinë e Bardhë ishte një fillim historik – momenti kur një ndërtesë e zbrazët u bë shtëpia e presidentit amerikan dhe qendra e jetës politike të kombit.
