Aktorja dhe regjisorja amerikane Kristen Stewart kritikoi së fundmi mënyrën se si Hollywoodi trajton regjisoret femra pas lëvizjes “MeToo”. Konkretisht, 35-vjeçarja Stewart ishte një nga folëset kryesore në Akademinë dhe në Drekën vjetore për Gratë të Chanel në Los Angeles, ku mbajti një fjalim emocionues.
Pas lëvizjes ‘MeToo’, dukej e mundur që historitë e shkruara nga gratë dhe për gratë më në fund do të merrnin meritën e tyre, që ne do të lejoheshim ose edhe do të inkurajoheshim të shprehnim veten dhe përvojat tona të përbashkëta, të gjitha përvojat tona pa filtër. Megjithatë, tani mund të dëshmoj për luftën pa gishta që zhvillohet në çdo hap kur përmbajtja është shumë e errët, shumë tabu, kur ndershmëria me të cilën shërbehen vëzhgimet rreth përvojave që gratë përjetojnë rregullisht shpesh provokon neveri dhe refuzim.
Ajo argumentoi se këto përvoja ishin të vërteta dhe meritonin të tregoheshin në mënyrë autentike. “Mund të diskutojmë për hendekun e pagave dhe të matim pabarazinë në shumë mënyra të matshme, por nuk mund të heshtim për dhunën që ndodh sikur nuk duhet të jemi të zemëruar. Jam shumë e zemëruar”, tha ajo. Stewart tha se ishte tronditëse që kaq pak gra kishin bërë një film vitin e kaluar.
“Regresioni nga një moment i shkurtër progresi është statistikisht shkatërrues. Një numër kaq i mjerueshëm filmash nga viti i kaluar u bënë nga gratë. Ne padyshim kemi nevojë për shumë më tepër dreka për gratë në jetën tonë. Ne duhet të bëhemi zonja që hanë drekë gjatë gjithë kohës. Jemi shumë pak prej nesh. Jemi të gjitha këtu së bashku tani dhe ndihet sikur jemi shumë prej nesh. Jezu Krisht, nuk jemi shumë prej nesh. Nuk është faji ynë. Sigurisht, biznesi ynë është në gjendje emergjence dhe e dini, gjëja e fundit që dua të bëj është të humbas festimin tim këtu nën një grumbull rrënojash. Na lejohet të jemi krenarë për veten tonë dhe ndoshta t’i lejojmë njëri-tjetrit të rimarrim mirënjohjen që të gjitha jemi bërë kaq të talentuara në performancë dhe ta shijojmë vërtet nga brenda. Ju jam mirënjohëse. Nuk jam mirënjohëse ndaj modelit të biznesit të një klubi burrash që pretendon se do të kalojë kohë me ne, ndërkohë që njëkohësisht shterron burimet tona dhe nënvlerëson perspektivat tona të vërteta. Le të përpiqemi të shmangim tokenizimin”.
