Vdekjet misterioze të lidhura me varrin e faraonit Tutankhamun më në fund duket se janë zgjidhur. Këto nuk janë mallkime, siç është thënë shpesh, që ushqejnë një atmosferë misteri për këtë sundimtar egjiptian, por diçka shumë më shkencore.
Zbulimi i pabesueshëm
Pas më shumë se njëqind vjetësh, ku shumë njerëz vdiqën midis ekskavatorëve që sollën varrin në dritë në 1922 ku Lord Carnarvon dhe Hoëard Carter që zbuluan vendndodhjen e tij, misteri më në fund duket se është zgjidhur. Kjo u zbulua nga hulumtimi i studiuesit Ross Felloëes të botuar në Journal of Scientific Exploration , i cili shpjegon se si brenda dhomës së morgut të mbyllur mbi 3000 vjet më parë, kishte prani të rrezatimit të uraniumit.
Niveli do të kishte qenë aq i lartë sa kushdo që do të vinte në kontakt me të do të kishte zhvilluar, siç ndodhi, sëmundje dhe kancer: ” Si popullatat bashkëkohore dhe ato të Egjiptit të lashtë kanë një incidencë jashtëzakonisht të lartë të tumoreve hematopoietike, të kockave, gjakut ose limfës, për të cilin një shkak kryesor është ekspozimi ndaj rrezatimit ,” shkroi Felloëes në studimin e tij.
Jo vetëm në varrin e Tutankhamunit
Megjithatë, këto nuk janë të pranishme vetëm në varrin e Tutankhamunit , Felloëes zbuloi se: “ nivele jashtëzakonisht të larta të rrezatimit janë gjetur gjithashtu në rrënojat e varreve të Mbretërisë së Vjetër ” dhe janë të përhapura në të gjitha vendet në Egjipt. “ Rrezatimi u zbulua gjithashtu nga numëruesi Geiger në dy zona të Gizës ngjitur me piramidat ,” shkroi ai, duke shtuar se radoni, një gaz radioaktiv, u gjet gjithashtu në “ disa varre nëntokësore në Saqqara ”.
Të gjitha këto zona arkeologjike janë tepër radioaktive, madje dhjetë herë më të shumë se kufiri i lejuar, por vetëm me instrumente moderne u arrit të zbulohej ky detaj. Gjithashtu supozohet se ata që i ndërtuan ishin të vetëdijshëm për toksinat e pranishme dhe kjo do të shpjegonte edhe paralajmërimet e gdhendura në muret e varreve, të cilat nuk i referoheshin aq shumë mallkimit të faraonëve, por më tepër paralajmërimit.
” Natyra e mallkimeve ishte e qartë në shkrimet e gjetura në muret e varreve: “Ata që thyejnë këtë varr do të vdesin nga një sëmundje që asnjë mjek nuk mund ta diagnostikojë, ” lexojmë në shumë afreske. Shkrime të tjera të përkthyera më vonë thanë: “prania e shpirtrave të këqij” dhe këto do të kishin ushqyer legjendat për mallkimet” , shpjegon studiuesi.
Vdekja e shumë arkeologëve
Këto legjenda u ndezën më tej me vdekjet misterioze duke filluar me atë të Lord Carnarvon, i cili financoi gërmimet në vitin 1922 dhe menjëherë kaloi nëpër dhomat plot thesare: ” Carnarvon vdiq brenda gjashtë javësh dhe shkaku ishte helmimi i gjakut “, shpjegon Felloëes.
Po kështu arkeologu Hoëard Carter, i pari që hyri në varrin e Tutankhamun së bashku me Carnarvor, vdiq në vitin 1939 pas një beteje të gjatë me limfomën e Hodgkin, të shkaktuar nga helmimi nga rrezatimi. Pas këtyre dy rasteve, ishte egjiptologu britanik Arthur Ëeigall, i cili ishte gjithashtu i pranishëm në hapjen e varrit, i cili filloi legjendën e mallkimit. Ai gjithashtu vdiq nga kanceri në vitin 1934 në moshën 54 vjeçare.
Në total nga të gjithë të pranishmit në hapjen e varrit, njëzet e gjashtë vdiqën në dhjetë vjet, nga asfiksia, goditja në tru, diabeti, dështimi i zemrës, pneumonia, helmimi, malaria dhe ekspozimi ndaj rrezeve X, por në atë kohë askush nuk ishte në gjendje të kuptonte se të gjitha këto ishin për shkak të ekspozimit ndaj rrezatimit.
Sepse uraniumi ishte në varre
Kjo është një nga pyetjet që tani po përpiqemi t’i përgjigjemi. Ndoshta radoni – një gaz fisnik dhe radioaktiv i zbuluar në 1899 nga Robert B. Oëens dhe Ernest Rutherford, i cili është formuar nga kalbja e radiumit, dhe krijuar nga ana tjetër nga prishja e uraniumit – ishte i pranishëm në shkëmbinjtë e përdorur për ndërtimin e monumenteve funerale të vulosura.
Problemi aktualisht është zgjidhur falë ajrosjes së zonave arkeologjike, prandaj vizitorët e shumtë nuk ishin në rrezik, por kur u hapën varret përqendrimi ishte aq i lartë sa shkaktoi tumore dhe sëmundje të rënda, siç ndodhi në të vërtetë.
